… pero ao final puideron con ela! Todo grazas á antiga pócema que preparara Xenxo e que Adán gardaba no seu peto. Mirade canto discorreu esta xentiña do López Ferreiro:

Xenxo non podía correr moito e a bruxa atrapouno. Tocoulle coa man e converteuno en sapo.

Entón Adán lembrou que levaba a pócema no peto, botoulla á bruxa na boca para que deixase de ser bruxa e deulle un bico ao sapo para convertelo de novo en Xenxo.

E, ademais de facer uns debuxos que nos deixaron pampos, escolleron o de Nerea, do CEIP Ramón Cabanillas para ilustrar o conto final.

Hoxe volvemos de novo por alí para que, desta vez a rapazada de 2º de Primaria, continúe con esta historia que cada día está máis emocionante.

Para seguir máis de preto o traballo de cada sesión, botádelle un ollo ao apartado de fotos. Va que presta ver o ben que o pasan?